Cato Maior de Senectute

• “O Tite, si quid ego adiuero curamve levasso, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, ecquid erit praemi?”. Licet enim mihi versibus eisdem adfari te, Attice, quibus adfatur Flaminium “Ille vir haud magna cum re, sed plenus fidei;” quamquam certo scio non, ut Flaminium, “Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque.” Novi enime moderationem animi tui et aequitatem, teque non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam intellego. Et tamen te suspicor eisdem rebus quibus me ipsum interdum gravius commoveri, quarum consolatio et maior est et in aliud tempus diffenda. Nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere.

• O Tite, si quid ego adiuero curamve levasso, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, ecquid erit praemi?”. Licet enim mihi versibus eisdem adfari te, Attice, quibus adfatur Flaminium “Ille vir haud magna cum re, sed plenus fidei;” quamquam certo scio non, ut Flaminium, “Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque.” Novi enime moderationem animi tui et aequitatem, teque non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam intellego. Et tamen te suspicor eisdem rebus quibus me ipsum interdum gravius commoveri, quarum consolatio et maior est et in aliud tempus diffenda. Nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere.
• O Tite, si quid ego adiuero curamve levasso, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, ecquid erit praemi?”. Licet enim mihi versibus eisdem adfari te, Attice, quibus adfatur Flaminium “Ille vir haud magna cum re, sed plenus fidei;” quamquam certo scio non, ut Flaminium, “Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque.” Novi enime moderationem animi tui et aequitatem, teque non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam intellego. Et tamen te suspicor eisdem rebus quibus me ipsum interdum gravius commoveri, quarum consolatio et maior est et in aliud tempus diffenda. Nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere.
• O Tite, si quid ego adiuero curamve levasso, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, ecquid erit praemi?”. Licet enim mihi versibus eisdem adfari te, Attice, quibus adfatur Flaminium “Ille vir haud magna cum re, sed plenus fidei;” quamquam certo scio non, ut Flaminium, “Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque.” Novi enime moderationem animi tui et aequitatem, teque non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam intellego. Et tamen te suspicor eisdem rebus quibus me ipsum interdum gravius commoveri, quarum consolatio et maior est et in aliud tempus diffenda. Nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere.